Casino

Veel nieuws over Chili de laatste weken.
Ik kende eigenlijk weinig van Chili, ja Pinochet en dat was niet best.
En chili con carde ik ben daar een liefhebber van, maar niet iedereen waardeert dat thuis.
Maar mijn respect gaat nu naar het land Chili.
Dat die oude pinochetters daar een pijp de grond in krijgen, is al heel wat.
Maar dat die dan ook nog precies op 650 meter in de grot bij die mijnwerkers beland.
Dat is geen geluk of iets van helderziende, maar puur klasse.
Helderziend is niet iets van geluk, dat heb je gewoon.
Ook in Nederland lopen helderzienden rond, dat zag ik op tv.
Zij moesten met hun gave, oude moorden oplossen.
Mensen die dood zijn en dood blijven, en dus niet dood waren.
Er wordt nog wel eens gevraagd, wat hoorde ik, was die of die ook dood?
Nou ik kan je vertellen, er is geen was dood, maar gewoon dood.
Nu moest van de week een zo’n helderziende, een paar optredens afzeggen.
Hij had een ontsteking aan zijn staartbod, en dat is lastig.
Maar hoezo helderziend, voelend, wetend, kijkend, en noem maar op.
Waarom spreekt hij dan zulke optredens af vraag ik mij af.
Hij had het toch moeten weten van zijn staart bot, dat het zou gebeuren?
Ik was eens bij een helderziend, voelend, strijkend, en boerend persoon.
Hij wist op zijn manier alles, van wat nog moest komen, en wat geweest was.
En woonde min of meer in een oude schuur, al weer zo’n armoedzaaier.
Kun je ook de cijfers in een casino voorspellen vroeg ik hem, denkend aan zijn schuur.
Ja, zei hij glunderend dat kan ik, maar ik mag het niet voor mij zelf doen.
Van wie hij dat niet mocht, wilde de Helderziende mij niet vertellen.
En op mijn voorstel dan maar met mij naar het casino te gaan ging hij ook niet in.
Helderzienden weten het.

Ik weet het ook.

Kjut

Brengen scherven geluk? Nou ik weet het zo net niet.
Wel weet dat ik er veel werk mee heb om het weer te lijmen.
Maar gelukkig kun je lijm kopen voor elk materiaal.
Als ik dan ook ga lijmen lees ik de handleiding, en werk volgens het boekje.
En na de voorgeschreven droogtijd, snij ik mijn vingers van elkaar af en druk alles op elkaar.
Want de vingers zijn meestal het enige wat aan elkaar blijft zitten.
Net als dop van de tube, die wil na een keer gebruik er nooit meer af
De gelijmde scherven vallen bij mij gelijk weer uit elkaar.
Dus ben ik al jaren op zoek naar een goede lijm, en die bestaat nu.
Lijm die koolstof aan elkaar lijmt, pas uitgevonden.
De zelfde koolstof wat in Timmermans potloden zit.
Lange potloden die ik in mijn kontzak steek, en dan ga zitten.
Zo dat ik na een gilletje er twee van heb.
Koolstof waar je een punt aan moet slijpen.
Dat doe ik boven een prullenbak, en dat is nodig
Net zo lang tot er een punt aan zit, als dat lukt
Meestal is het potloot op, voor dat er een punt aan zit.
En toch hebben ze koolstof nu honderd maal sterker als ijzer gemaakt.
Dus wordt het tijd dat het ook in potloden gemaakt word.
Maar er zijn meer dingen die sterk zijn.
Dat hoorde ik in Friesland waar ik van de week was.
Ze praten daar nog slechter Nederlands, dan mijn Chinese buurvrouw.
ejejn kjut hjaar ijs sjømsj sjterker ajls tjien pjaarden, zei de Fries tegen mij.
Ik keek hem recht in de ogen en zei verbaast, daar heb je gelijk in, wist ik veel.
Gelukkig was er een allochtoon die het vertalen kon.

Een kut haar is soms sterker dan tien paarden.

wie het weet.

Het begint weer wat aan te trekken, de economie.
En ik trek ook wat aan, extra kleren want het word frisser.
Ook de handel in huis dieren doet het nu weer goed.
Omdat veel mensen hun huisdier voor de vakantie gedumpt hebben.
En ze nu weer aan een nieuwe toe zijn, net als met een nieuwe auto.
Anne frank is dood, ook haar boom, nou ja boom.
Er zat meer ijzer in dan de Eiffeltoren, en koste handen met geld.
De bejaarden moeten hier twintig euro betalen, om eens in de week te mogen douchen.
Hier was een paar maanden geleden een eend met een pijl in zijn vleugel.
Een pijl vliegt ook, maar hoort niet in een vleugel te zitten.
De buurt werd gemobiliseerd, en na twee weken dieren ambulance de eend gevangen.
Begeleid door twee dieren verzorgers in de auto, naar een betere bestemming gebracht
Hij zit nu in het noorden van het land, in een tehuis voor trauma dieren.
Het zelfde noorden waar ze ganzen, eigenlijk een grote soort eend massaal afschieten.
Ongeveer 100000 per jaar, omdat ze het gras van de boeren opvreten.
Ook een ree die zijn poot gebroken had, woont daar nu.
En in de oostvaardersplassen gaan de reeën dood van de honger.
Van het noorden gaan we naar het zuiden daar gebeurd ook van alles.
Daar hebben ze de korenwolf weer uitgezet, een soort hamster, dus geen wolf.
De vossen daar lusten er wel pap van, dat zou met wolven wel anders zijn geweest
Ik zag acht man twee koren wolven uit zetten, dat was een groot feest.
Maar wat nu gedaan met die vossen, die al die korenwolven opvreten?
In Limburg schieten zij die vossen gewoon af, en vangen er een paar.
Die dan na een jaar onderzoek een spuitje krijgen.
Wat is wijsheid of de oplossing, de natuur zijn gang laten gaan?
Een kameraad heeft een overschot aan hamsters.
Ik vroeg hem wat die hamsters moesten kosten.
Hij zei die kosten niets, maar je moet ze wel per doos afnemen.
Misschien wat voor Limburg?

Tranen

De zomer is voorbij, dus ook het lekker buiten zitten.
Dus zit ik avonds binnen en kijk met huisgenoten naar de tv
Ik ben toch al niet zo vrolijk als ik binnen zit.
En nu ik dan naar de tv kijkt, schieten mij de tranen in de ogen.
Het weer wordt mede mogelijk gemaakt door het een of andere bedrijf.
Althans dat zegt de presentatrice, hoe is het mogelijk.
Alsof wij zonder dat bedrijf geen weer zouden hebben.
En regelmatig hoor ik het woord straks, straks dit of straks dat.
Bijvoorbeeld Piet Paulusma vertelt wat hij straks zal vertellen.
Dan het spel een tegen honderd, ik begin weer tranen te voelen.
Doe maar een makkelijke vraag zegt de kandidate twintig keer achter elkaar.
Die vragen kent iedereen, dus verliest ze, en zo begint het spelweer op nieuw.
Spel zonder einde was een beter titel geweest.
Mensen kruipen op een bewoont onbewoond eiland onder een hek door.
Terwijl ze zo om het hek heen kunnen lopen, kan het nog erger?
Gelukkig is de voetbal weer begonnen, en kan ik daar naar toe.
Ze hebben daar, op mijn verzoek de doelpalen met een en twee genummerd.
Zo dat ik weet wat de eerste en tweede paal is, was er altijd mee in de war.
Deze week kreeg het team van mijn zoon op weg naar een wedstrijd een ongeluk.
Toen ik er aan kwam, ik was als vader opgebeld, was het druk.
En aan het kermen van een van de voetballers leek het er ernstig uit te zien.
Ik zag meisjes en jongens met de gaten in hun spijkerbroek.
Zijn jullie ook aangereden vroeg ik voorzichtig, wijzend op hun broeken?
Nee, zij waren ook bermtoeristen, en die gaten, dat hoorde zo.
Het leek of de jaren zestig terug gekeerd waren, zoveel belangstelling was er.
Bermtoeristen, of waren het kannibalen, wat bezielt zulke mensen toch denk ik dan?.
Mensen met tuinstoelen en koffie keken belangstellen toe, zwart van het volk.
De worstkoning verscheen en voor die randdebielen werd het een leuke middag
En weer die tranen hadden ze niet wat anders te doen denk ik dan.
Ik zal wel een oude zeur worden.

Krant

Ik zette mijn motor aan de kant van de weg.
Het was een smalle weg in de middel of nowhere.
En ik wilde in discussie gaan met Anja, die zit namelijk in mijn g p s.
Waarom ze mij hier heen had gestuurd, en of ze de weg soms niet kende?
Of ik de g p s soms voor Jan lul had gekocht, en het zonder haar nog beter de weg wist.
Het viel me op dat zij ook al sliste, misschien ook te weinig voortanden.
Of ze had misschien ook wel Chinese voorouders gehad, ik werd nogal pissig.
Maar ik was niet de enige die verdwaald was zag ik ineens.
Van twee kanten kwam er een gigantisch grote vrachtwagen combinaties aan.
En dat was ruim te veel voor die smalle weg.
En precies voor mij stopte die twee, ze konden niet langs elkaar.
Alsof het afgesproken was gingen tegelijk de scheepshorens aan.
Maar geen een van die twee wilde terug met zijn vrachtwagen.
De eerste chauffeur die uitstapte was een ervaren King of de road zag ik.
Hij kon zijn handen niet bij elkaar krijgen, ze waren vergroeid naar zijn stuur.
De andere had overal ringen in, en was duidelijk jonger.
Ze kenden elkaar zo leek het, in ieder geval kenden ze de moeders van elkaar.
Want daar begonnen ze over, wat ze er meegedaan hadden en nog wilden doen.
Dit duurde even want ze hadden veel te vertellen over elkaars moeders.
De oudere chauffeur kreeg er genoeg van en ging terug naar zijn vrachtwagen.
Klom er als een ervaren bergbeklimmer weer in, zette zijn scheepshoorn op automatisch.
Pakte zijn zware shag en koffie, en ging uitdagend de krant lezen.
En dacht waarschijnlijk, het zal mijn tijd wel duren.
De jonge trucker was ook weer terug in zijn truck geklommen, en werd tijger wild.
Dat kon ik goed zien, hij draaide al zijn piercings er uit, en op andere plaatsen er weer in.
Maar na tien minuten daalde hij af uit zijn wagen, en liep naar de kranten lezer.
Toch iemand verstandig dacht ik, maar nee hoor.
Hee, ouwe brulde hij boven de scheepshoorn uit.
Als je klaar bent met die krant, mag ik hem dan.

Paplepel

Waarschijnlijk gilde ik goede morgen, toen ik krom de wachtkamer in liep.
Een spelende peuter in de speelhoek viel van schrik van de stoel.
Met haar kin op de tafel, dat werd dus hechten.
Maar er zijn slechtere plaatsen om gewond te raken dan een spreekkamer.
En de man met zijn been in het gips had het ook niet meer , en schopte de tafel door midden.
Dat komt omdat ik wat minder hoor, de laatste jaren.
En volgens mijn vrouw schreeuw en gil ik de hele dag.
Ik hoor mijn eigen niet best meer praten, vandaar.
Maar niemand beantwoorde mijn goed bedoelde goede morgen.
Er was ruimte genoeg in de wachtkamer, en ik ging naast een oude dame zitten.
Wilt u een pepermuntje vroeg ik haar na vijf minuten.
Beleeft sloeg ze dat af, ik zou hem maar nemen zei ik, het is echt nodig.
Gepikeerd ging ze drie stoelen verderop zitten.
Dus vrienden had ik in de wachtkamer nog niet gemaakt.
De arts zag mij lopen, en herkende gelijk mijn klacht.
Het was dan ook niet de eerst keer dat ik zo nederig bij hem binnen kwam.
Maar nu had hij een blik in zijn ogen van, binnen kort weer een patiënt minder.
Blijven bewegen en niets doen was zijn advies, en ik was weer buiten.
Maar het gaat mij eigenlijk om het goedemorgen, of goeden dag.
Dat werd mij vroeger met de paplepel in gegoten, het groeten als je ergens komt.
Als de pap op was moest ik die woorden oefenen, en ik ken ze dan ook nog.
De baby’s van tegen woordig krijgen na de pap een fopspeen in, leer dan maar eens praten.
Veel jonge mensen beantwoorden of zeggen dan ook geen goedendag, of wat voor groet dan ook.
Of er hangt een mobiel in hun oor, of ze zijn nog dover dan ik.
Regelmatig wil ik er mee stoppen met dat groeten, maar het zit er ingebakken.
Dus blij ik voorlopig maar goeden………. Gillen.

Mars

Beter een goede buur dan een verre vriend zegt men wel eens.
Maar wat is ver als je een auto hebt, dus ik heb goede vrienden.
Ik heb dus geen verre vrienden, maar wel met (goede) buren te maken.
Mijn achter buurman doet wat hij zelf wil, en dat moet ook.
Hij weet natuurlijk zelf het beste wat hij moet doen.
Ik kan zijn leven niet indelen, ik weet niet wat hij wil.
Maar dat de hele buurt moet meegenieten als hij herrie maakt is wat overdreven.
Na geen goed gesprek met hem, besloot ik maar met hem mee te doen.
Hij heeft een volière met allerlei vogels, en daar kon ik wel wat mee.
Ik start nu mijn motor bij de volière, en geef dan goed wat gas.
En ik denk dat zijn vogels dan op de kop aan hun stok hangen.
Ik weet natuurlijk ook wat ik het beste kan doen, net als de buurman.
Nu,na 25 jaar heb ik nieuwe NAASTE buren gekregen.
En na vier weken nog steeds niet met hun gesproken.
Zij spreken wel met elkaar, maar daar word ik ook niet wijzer van.
De buurvrouw hoorde ik een keer zeggen, buurvlouw, ik dacht wat?
Maar toen ik haar een keer zag lopen wist ik het gelijk.
Het lag niet aan de grote spleet tussen haar voortanden.
Zo groot dat er met gemak nog drie tanden tussen zouden passen.
Het zijn Chinezen, en buurvlouw, is tot nu toe het enige Nederlands wat ik gehoord heb.
Contact zoeken doen ze in ieder geval niet, zij doen hun eigen ding.
Maar om dan hun hond buiten in een konijnenkooi te stoppen als ze er niet zijn.
Zo dat beest de hele dag blaft en jankt, vind ik ook niet nodig.
Maar een goed, of geen goed gesprek, zit er voorlopig ook niet in.
Of ik moet op een inburgerings cursus Chinees gaan.
Nu las ik ergens dat honden acuut dood kunnen gaan aan chocolade.
Ik denk dat ik maar een doos mars ga kopen.

Anja

Beste Rein.

Je had het al wel gemerkt, ik had een radio stilte van een paar maanden.
Dat idee is later door de regering overgenomen, goed idee dus.
Nu ben ik pas een paar dagen weggeweest, en daar over wil ik je wat vertellen.
Twee jaar geleden ging ik ook en paar dagen weg
En deed toen over honderd kilometer acht uur.
Ik had toen een menselijke navigator naast mij , en dacht zelf ook mee, maar tevergeefs.
Dus heb ik mij nu maar een soort TomTom aan geschaft.
Ik voerde de naam van het hotel in Wolvega in, en gaan met die banaan.
In Wolvega reden wij langs het hotel met die naam, maar wat denk je?
Anja was het daar niet mee eens, ik moest nog een kilometer doorrijden.
Ik heb het apparaat niet voor niets, dus reed ik voor bij het hotel, Anja zal het wel weten
Wie is Anja denk je nu zeker, dat zij zich er zo mee bemoeide.
Dat is de stem in de navigator, en ik noem haar dus Anja.
Na een kilometer omdraaien en terug, en ja hoor wij waren er.
Het hotel was ook voor de helft bejaarden huis, oude mensenhuis zeggen ze daar.
Oude mensenhuis zodat ik vast aan het gevoel kan wennen, het komt toch een keer.
En dat zag ik toen ik wilde gaan biljarten, aan de rollators die er stonden.
Een oude man schuifelde langs het biljart, vergezelt van zijn rollator.
Hij waande zich een soort Ceulemans, een van de beste Belgische biljarters.
Ook een van de weinig goede dingen, wat de Belgen ooit voortgebracht hebben.
Met grote precisie maakte hij een mooie piqué en een mooi gat in het biljart laken, en gaf de moed op.
Na twee dagen en een uitgeholde kiwi opgevuld met een servet.
Weer terug in de fruitschaal gelegd te hebben, zat de vakantie er op.
Maar toen ik weer naar huis ging, was niet iedereen tevreden zag ik.
Iemand sprong van drie hoog naar beneden, en was knap rustig.
In Zwolle zoveel water op de weg, toen ik een vrachtwagen in haalde.
Dat ik niets meer zag en in plaats van richting Apeldoorn.
Maar naar Amersfoort ben gereden.
Ondanks protest van Anja.