Tranen

De zomer is voorbij, dus ook het lekker buiten zitten.
Dus zit ik avonds binnen en kijk met huisgenoten naar de tv
Ik ben toch al niet zo vrolijk als ik binnen zit.
En nu ik dan naar de tv kijkt, schieten mij de tranen in de ogen.
Het weer wordt mede mogelijk gemaakt door het een of andere bedrijf.
Althans dat zegt de presentatrice, hoe is het mogelijk.
Alsof wij zonder dat bedrijf geen weer zouden hebben.
En regelmatig hoor ik het woord straks, straks dit of straks dat.
Bijvoorbeeld Piet Paulusma vertelt wat hij straks zal vertellen.
Dan het spel een tegen honderd, ik begin weer tranen te voelen.
Doe maar een makkelijke vraag zegt de kandidate twintig keer achter elkaar.
Die vragen kent iedereen, dus verliest ze, en zo begint het spelweer op nieuw.
Spel zonder einde was een beter titel geweest.
Mensen kruipen op een bewoont onbewoond eiland onder een hek door.
Terwijl ze zo om het hek heen kunnen lopen, kan het nog erger?
Gelukkig is de voetbal weer begonnen, en kan ik daar naar toe.
Ze hebben daar, op mijn verzoek de doelpalen met een en twee genummerd.
Zo dat ik weet wat de eerste en tweede paal is, was er altijd mee in de war.
Deze week kreeg het team van mijn zoon op weg naar een wedstrijd een ongeluk.
Toen ik er aan kwam, ik was als vader opgebeld, was het druk.
En aan het kermen van een van de voetballers leek het er ernstig uit te zien.
Ik zag meisjes en jongens met de gaten in hun spijkerbroek.
Zijn jullie ook aangereden vroeg ik voorzichtig, wijzend op hun broeken?
Nee, zij waren ook bermtoeristen, en die gaten, dat hoorde zo.
Het leek of de jaren zestig terug gekeerd waren, zoveel belangstelling was er.
Bermtoeristen, of waren het kannibalen, wat bezielt zulke mensen toch denk ik dan?.
Mensen met tuinstoelen en koffie keken belangstellen toe, zwart van het volk.
De worstkoning verscheen en voor die randdebielen werd het een leuke middag
En weer die tranen hadden ze niet wat anders te doen denk ik dan.
Ik zal wel een oude zeur worden.